Sunday, December 23, 2018

चेटकीण आणि मी... Witch... Marathi Poem... Marathi Kavita...


खूप खूप वर्षांपूर्वी 
होती एक चेटकीण दुष्ट
खूप म्हातारी होती तरी
तिला दिसायचे स्पष्ट..... (१)

चेटकीणीचे टोकदार नाक                                          
तिचे अक्राळविक्राळ कान
पिंजारलेले पांढरे केस बघून
भितीने हरपायचे सर्वांचे भान..... (२)

शाळेतून घरी आल्यावर मी
खेळून-खेळून खूप दमलो
म्हणून त्या दिवशी मी
अभ्यास न करताच झोपलो.....(३)

चेटकीण आली माझ्या घरी
तिने केले माझ्यावर चेटूक
मला बनवून टाकले मग
डराव-डराव करणारे बेडूक..... (४)

मग मला म्हणाली कशी ती,
"अभ्यास न करण्याची ही शिक्षा"
मला बुडवले तिने विहिरीत
आता कोण करेल माझी सुरक्षा ?..... (५)

डराव-डराव करतच मी
पूर्ण विहिरीत मारल्या उड्या
अशा जीवघेण्या शिक्षेपेक्षा
मास्तरांच्या बऱ्या वाटती छड्या..... (६)

माझे आई-वडील बिचारे
शोधून-शोधून झाले हैराण
कुठे गेला त्यांचा राजकुमार ?
पण चेटकीणीचे संपेना पुराण..... (७)

चेटकीणीने छडी फिरवून
त्यादिवशी बेदम झोडपले मला
म्हणाली, "नालायक, कार्ट्या..."
"अभ्यास करणे जमत नाही तुला"..... (८)

जादूच्या काचेच्या गोळ्यावर
तिने पुटपुटले काहीतरी मंत्र
त्याचबरोबर पडला पिवळा प्रकाश
समजेना तिचे विचित्र तंत्र..... (९)

गयावया करून चेटकीणीच्या
शेवटी मी पडलो तिच्या पाया
ही.. ही.. करून हसली ती
पण तिला आली नाही दया..... (१०)

डराव-डराव करून मी
मागितली चेटकीणीची माफी
लगेच झालो मी शहाणा मुलगा
आईने लाडाने दिली मला टाॅफी..... (११)

त्या दिवसानंतर मी
अभ्यास केला कसून कंबर
सर्व गणिते सोडवली पेपरात
आला परीक्षेत पहिला नंबर..... (१२)






No comments:

Post a Comment