मरेपर्यंत... मराठी कविता... Till death... Marathi Kavita... Marathi Poem...

काय करावे हे अनेकांना कळते

पण काय करू नये हे सांगणारे

कोणीच नसतं...

त्यावेळी आतल्या आत घुसमटत जातो माणूस...

लपवून घेतो स्वतःला एकांताच्या कोनाड्यात...

चालतो राहतो वाट संपेपर्यंत...

जगत राहतो मरेपर्यंत...